ขอใช้เงาแห่งความเหงาเข้าปลอบจิต เพื่อนใกล้ชิดของฉันนั้นคือเหงา ความเหงาคอยโอบออบปลอบใจเรา หากไม่เหงาไม่ใช่ฉันในวันนี้....... เพราะเส้นทางที่เดินถูกเมินหมาง รักจึงร้างใจจึงเศร้าเหงาเหลือที่ มีเพียงรอยแห่งความช้ำ...ซ้ำฤดี เจ็บเหลือที่จะบรรยายโอ้ใจเรา มีบ้างไหมใครคนหนึ่งซึ่งฉันหวัง มาดับความอ้างว้างให้ได้คลายเหงา ปลอบประโลมยามทุกข์ใจให้บรรเทา ให้คืนเหงากลายเป็นอุ่นกรุ่นไอรัก .........สุดท้ายแล้วเพื่อนที่ยังคงอยู่ด้วยกันตลอดเวลาไม่ทิ้งกันก็คือความเหงานี่เอง รักนะความเหงา.......
13 มิถุนายน 2550 16:02 น. - comment id 709789
สวัสดีค่ะ พี่น้ำ แวะมาสวัสดีก่อนกลับบ้านค่ะ
13 มิถุนายน 2550 16:50 น. - comment id 709815
แต่เพราะเหงาทำให้เราได้รู้จักกันนะต้องขอบคุณเหมือนกันแหละ ... แม้คนมากมายแต่ใจมันก็เหงาอยู่ดี..พี่น้ำอย่าคิดมากนะ
13 มิถุนายน 2550 18:45 น. - comment id 709845
ชื่อไร
14 มิถุนายน 2550 01:15 น. - comment id 709967
ความเหงาทำให้เรามีเวลาอยู่กับตัวเอง แต่ควรใช้เวลาให้เราเกิดสุขมากกว่าทุกข์ ถ้าเป็นแบบนี้ได้โลกคงน่าอยู่ขึ้นนะคะคุณ Hydra (ภาษาเครื่องสำอางแปลว่าน้ำค่ะ) เอาใจช่วย และเป็นกำลังใจให้นะคะ
14 มิถุนายน 2550 08:15 น. - comment id 710059
น้ำจ๊ะ ... ยังมีคนเที่เขาอยากเดินเคียงข้างน้ำอยู่ และ ยังมีคนอื่นที่เขาแย่กว่าน้ำนะ อย่าคิดมากนะจ๊ะ