ฟ้ามืดหม่น.. ฝนพร่ำ.. ร่ำไรฟ้า.. ลมพัดพา.. ใบไม้ปลิว.. พริ้วสู่พื้น.. นกกางปีก.. โผผิน.. บินกลับคืน.. เมฆลอยต่ำ.. ครวญครางครืน.. ฝนโปรยปราย.. คิดถึงนะ.. อยากบอกว่า.. ทุกคำ.. ยังจำได้.. ยามห่าง.. ฟ้าพร่ำ.. ฝนร่ำไร.. ใครกันนะ.. เคยบอกไว้.. คิดถึงจัง.. ฟ้ามืดหม่น.. ฝนร่ำไร.. ห่วงใยฟ้า.. คนห่างตา.. สุขสบาย.. อย่างไรบ้าง.. เข้มแข็งนะ.. อย่าอ่อนไหว.. ให้รักจาง.. อย่าให้ฟาก.. ฟ้ากว้าง.. พาร้างลืม..
13 มิถุนายน 2550 13:56 น. - comment id 709692
คงเป็นพี่มั๊งครับ แล้วตกลงจะเอาต่อละเนี่ย
13 มิถุนายน 2550 14:05 น. - comment id 709698
อ่านแล้ว ยิ่งคิดถึง คนที่คิดถึงอยู่เสมอ
13 มิถุนายน 2550 14:54 น. - comment id 709728
ใครกันหนอที่เคยบอกว่าคิดถึง ใครกันหนอมอบคำซึ้งให้ห่วงหา ใครกันหนอที่ห่วงใยตลอดมา ใครกันหนอที่ผ่านมาเคยไว้ใจ แต่ตอนนี้คนดีอยู่ที่ไหน หรือเปลี่ยนคนที่ห่วงใยเสียแล้วหนอ ถึงปล่อยให้ตัวฉันนั้นเฝ้ารอ จะทำอย่างไรดีหนอช่วยบอกที แวะมาทักทายค่ะ
13 มิถุนายน 2550 15:13 น. - comment id 709743
ใครกันนะ อยากรู้เหมือนกันค่ะ สวัสดีค่ะ คุณนั้งยิ้มริมระเบียง ....ชอบชื่อคุณจัง....
13 มิถุนายน 2550 15:49 น. - comment id 709772
เป็นเพราะฟากฟ้านั้นไกลเกินเอื้อม พี่จึงเลือนรักจางห่างไกลน้อง แอบไปมีรักใหม่หมายประคอง ทิ้งให้น้องหมองตรมระทมใจ ใครกันนะเคยบอกว่าคิดถึง ใครเคยหยอดคำหวานซึ้งให้หลงไหล ใครเคยบอกว่าจะรักมิเสื่อมคลาย แต่สุดท้าย ปล่อยน้องให้ นั่งยิ้มริมระเบียง อย่างเดียวดาย ไม่รู้สินะว่าทำไมถึงถูกใจนามปากกานี้จัง รู้สึกว่ามันให้ความหมายดีน่ะ เวลาเรามีความสุขก็มานั่งยิ้มริมระเบียง เวลาเรามีความทุกข์ก็มานั่งเศร้าริมระเบียง เวลาเพื่อนมาเลี้ยงฉลองก็หากินกันริมระเบียง เวลาเหงาก็มานั่งมองดาวริมระเบียง เวลาที่คิดมากอยากตายก็คิดว่าจะกระโดดริมระเบียงนี่แหละ... อุ้ย !!! คิดได้ไงเนี่ยะ...ประโยคสุดท้ายเนี่ยะ
13 มิถุนายน 2550 16:08 น. - comment id 709792
ไม่ค่อยได้ยินเลยครับคำนี้ คิดถึงนะ
25 มิถุนายน 2550 00:06 น. - comment id 714675
เคยบอกคิดถึงตอนเเดดเปรี้ยง เเม้โลกเเตกเป็นเสี่ยงๆยังคิดถึง ลอยเคว้งคว้างกลางหาวยังรำพึง ว่าคิดถึงอยู่เนืองๆไม่เปลืองคำ เห็นระเบียงลอยมาคว้าไว้ได้ เกาะพาไปดาวใหม่ใจนึกขำ เห็นคนยิ้มริมระเบียงบ่นเพียงคำ ฟ้าฝนพรำคิดถึงใครใจตรงกัน ลอยมาตกดาวดวงใหม่ในท่านั่ง ต่างคนต่างยิ้มเยือนเหมือนความฝัน ริมระเบียงเพียงเราสองกันเเละกัน บ่นทุกวันว่าคิดถึงจึงได้เจอ........อิ อิ