เกลียดตัวเอง...
ต้นไม้ของอ่วง
เกลียดตัวเอง ที่งี่เง่า เฝ้าห่วงรัก
เกลียดยิ่งนัก ใจบ้าบอ พะนอฝัน
เกลียดความคิด ที่คิดถึง เธอทุกวัน
เกลียดใจนั้น ตัวฉันนี้ งี่เง่านาน
รักทำไม ห่วงทำไม เขาไม่รัก
เขาไม่ทัก ไม่พูดคุย ยังสงสาร
เขาแกล้งเธอ โง่อย่างเธอ ไม่ทันการ
คำหวานหวาน รู้ไว้บ้าง ไม่จริงใจ
เธอเฝ้าห่วง เพียรโทรหา คณานับ
เขาไม่รับ ไม่อยากคุย ยังหลงไหล
ใจก็โง่ ตัวก็โง่ ให้บันลัย
็ยิ่งคลั่งไคล้ เขาได้ใจ ย่ำเหยียบเธอ
เลิกเถอะนะ เลิกร้องไห้ ฟูมฟายรัก
แล้วนั่งพัก ไม่ง้อเขา เลิกพลั้งเผลอ
เขาไม่รัก ก็ไม่รัก ไม่ต้องเจอ
เลิกละเมอ หยุดอาลัย คนหลอกลวง...