ดอกรักที่ร่วงโรย

ปรียาวาท


รำพันเสาวพากย์เพ้อ             พรรณนา
ห่วงแต่ยอดชีวา                    ยากสิ้น
ห่างหนจึ่งห่วงหา                  ฤๅห่อนเลยพี่
ดั่งบีบอกเป็นชิ้น                  ฉีกม้วยกับมือ
ไร้รอยไร้รับรู้                      เรื่องราว
จึงส่งจิตขม,คาว                  ขุ่นข้อง
เหมันต์หน่วงเหน็บหนาว        นานอยู่
อกอ่อนจากขาดพ้อง               หนึ่งผู้พิงใจ
ดาวเลือนเดือนลับแล้ว            หรือไร
ภาพเก่าเลยล่วงไป                จึ่งสะอื้น
ที่สุดแห่งหัวใจ                      จรจาก
พร่างพร่างเลือดตาชื้น            แฉะน้ำตาหนาว  
ชีวิตเต็มเปี่ยมด้วย                  เดียวดาย
ดอกรักร่วงโรยราย                 เรี่ยพื้น
ซ่อนหน้าข่มใจวาย                 วูบดับ
รู้สึกเห็นสุดฟื้น                      ภาพฟ้าฝั่งฝัน
รำพันเพลงเห่ไห้                    โหยหวน
วอนเถิดใจรัญจวน                  จากบ้าง
วอนผู้อันพึงชวน                     จิตชอบ
หวนกลับมาร่วมสร้าง              สุขล้ำสองเรา
				
comments powered by Disqus
  • เพียงแพรว

    6 มิถุนายน 2550 23:55 น. - comment id 706505

    ...ยังอยู่ดีหรือปล่าว..เธอที่รัก 
    ...หนทางห่างกันนัก..จึงห่วงหา... 
    ..นั่งคิดถึง..พร้อมๆกับอาการ..ปาดน้ำตา 
    เศร้าเหมือนเดิมเลยเธอจ๋า..รู้ไหมคนดี 
    
    ..คอยฟังข่าวคราวอยู่เสมอ.. 
    อ้อมใจไม่เคยละเธอ..แล้วหน่ายหนี 
    ..สุดหัวใจ..รักเหมือนเดิมแม้นานปี 
    ถ้อยวจี...เธอเชื่อได้..มิใช่ลวง.. 
    
    ..ชีวิตฉัน...วันๆก็เงียบเหงา.. 
    ..มีแต่ภาพเก่าๆ..ที่เลยล่วง.. 
    มาทักทาย..เวียนว่าย..แนบในทรวง 
    ..ใจทั้งดวงจึงเหว่ว้า..น้ำตาพราว.. 
    
    ..คิดถึงฉันบ้างไหม..ใจอยากถาม.. 
    ฝากไปตาม..สายลมในคืนหนาว.. 
    ....จินตนา..ใบหน้า..ซ้อนภาพดาว.. 
    กายร้อนผ่าว...ด้วยร้อนรนทนทรมาน.. 
    
    เศร้าเหมือนเดิมเลยนะ...ฉันตอนนี้ 
    ...รอเหมือนเดิม..รอคนดีมาเรียกขาน.. 
    หลับตานอน...ในค่ำคืน..ที่ยาวนาน 
    ..อธิฐาน....ขอเจอเธอ..ในนิทรา...  
     
     
    ...........
    
    เอากลอนเก่า มาต่อเติมนิดหน่อยค่ะ
    
    11.gif11.gif
  • 7 มิถุนายน 2550 01:06 น. - comment id 706508

    แว่ปปมาอ่านค่ะ..เดี๋ยวมาใหม่..อิอิ..21.gif
  • เอก

    7 มิถุนายน 2550 00:05 น. - comment id 706511

    จรดปากกาลงศรเว้าวอนถึง
    แด่ผู้ซึ่งไกลห่างมาร้างหาย
    หอมลมหวนอดีตหวานสำราญกาย
    ท่ามกลางสายธารรักมาพักพิง
    
    ประทับความทรงจำอันล้ำค่า
    งามจริตกิริยาทุกสรรพสิ่ง
    หน่วงคำนึงคนไกลใจประวิง
    เราก็ยิ่งหลงสุดเกินยุดยื้อ
    
    ถ้าถามว่าข้ารักมากแค่ไหน
    จะขอให้สัจจาประสาซื่อ
    หัวใจพร้อมถอดวางกลางฝ่ามือ
    แล้วยื่นถือให้นางอย่างจริงใจ
    
    ก็พูดได้แค่นี้แหละที่รัก
    จะใช้หนักในกมลทนไม่ไหว
    หากรักอยู่ที่เนื้อใช่ที่ใจ
    จะเชือดให้กากินจนสิ้นลม..
  • 7 มิถุนายน 2550 04:32 น. - comment id 706516

    y1p-pl-XrjxRsRe76_l3-7NIo-yZQbHVbyrK_5YQ 
    
    อิอิ เพิ่งกลับเข้ามาบ้านอีกครั้งเองค่ะ เหนื่อยจนหมดแรง
    ต่อกร เอ๊ย ต่อกลอนด้วยเลยค่ะเดะๆๆๆ พี่ ป.เอาดอกไม้
    มาฝากแทนกลอนแล้วกันนะคะ 
    
    
    36.gif11.gif16.gif
  • เจ้าหญิงโมบาย

    7 มิถุนายน 2550 12:26 น. - comment id 706656

    ดอกรักที่ร่วงโรย ปลิดโปรยความรักคืน 36.gif36.gif
  • แดนไกล ไลบีเรีย

    10 มิถุนายน 2550 00:44 น. - comment id 707942

    พี่เอกชวนเข้ามาอ่านคับ
    
    เพราะมากๆ ครับ
    
    แต่งโคลงเก่งจังครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน