...ด้วยผูกพัน กันมา แต่ปางก่อน ที่บ้านกลอน จึงเกิด กวีศิลป์ ร่วมกันสร้าง ผลงาน ให้ยลยิน จากทั่วถิ่น ทั่วแคว้น แผ่นดินเรา ...ทั้งนอก..ใน ประเทศ ไร้เขตขอบ รวมคนชอบ เขียนกลอน ไว้คลายเหงา บ้างก็มี ทุกข์ใจ ได้บรรเทา เขียนกลอนเศร้า ระบาย คลายให้ฟัง ....บ้างก็ปลอบ เพื่อน..พี่ ที่ปวดร้าว เขียนกลอนเศร้า ด้วยใจ ที่สิ้นหวัง ที่บ้านกลอน เพื่อนใจดี ยังมีทาง จึงมานั่ง เป็นเพื่อนใจ..คลายโศกตรม...
27 พฤษภาคม 2550 08:04 น. - comment id 702017
เห็นด้วย ๆ
27 พฤษภาคม 2550 12:27 น. - comment id 702081
บทกลอนมีอิทธิพลต่อจิตใจมากเลยนะคะ และที่นี่ด้วย ที่บ้านกลอน อบอุ่นมากมายค่ะ
27 พฤษภาคม 2550 12:42 น. - comment id 702087
ฉันเพียงคน..ผ่านมา..คราใจเหงา สลักเสลา..อักษรา..มาเอื้อนเอ่ย เพื่อบรรเทา..ความเหงา..ทุกคราวเคย ได้เปิดเผย..ความรู้สึก..ลึกภายใน ฉันเพียงคน..ผ่านมา..คราอกหัก สูญสิ้นรัก..ขื่นขม..อกตรมไหม้ จึงเดี่ยวโดด..โอดครวญ..จวนเจียนตาย รักจากไป..ใจสลาย..ดั่งสายลม ฉันเพียงคน..ผ่านมา..คราใจเศร้า หวังสักคราว..พบเพื่อนใจ..ได้สุขสม ได้พูดจา..ได้รู้จัก..ฝากคารม คราอกตรม..มีเพื่อนปลอบ..ทุกขอบคำ ฉันเพียงคน..ผ่านมา..ครามีทุกข์ หวังมีสุข..กับบทกลอน..ตอนเพ้อพร่ำ เขียนบรรยาย..ย้อนอดีต..กรีดน้ำคำ เพื่อเตือนย้ำ..กับชีวิต..เดินผิดทาง ฉันเพียงคน..ผ่านมา..คราเหนื่อยหน่าย ชีวิตคล้าย..จะด่าวดิ้น..ยามสิ้นหวัง ดุจวิญญาณ..ใกล้สลาย..ใจภินทร์พัง อยากพักบ้าง..จึงผ่อนคลาย..ร่ายบรรเลง ฉันเพียงคน..ผ่านมา..เพื่อหาเพื่อน คอยย้ำเตือน..ยามช้ำตรม..ใครข่มเหง อยากมีเพื่อน..ปันพลัง..ยามวังเวง ได้ครื้นเครง..เฮฮาบ้าง..ในบางวัน ฉันเพียงคน..ผ่านมา..หาความสุข ผ่อนคลายทุกข์..เพื่อนมากมาย..ใจสุขสันต์ ความโศกตรม..ซึมเศร้าใจ..หายฉับพลัน ทุกคนนั้น..มอบน้ำใจ..ให้ไมตรี..
27 พฤษภาคม 2550 18:08 น. - comment id 702242
มาเพื่ออะไรสักอย่าง ทายดูๆ