...เราพบกันวันที่ฟ้าสีหม่น ทั้งสองคนผิดหวังนั่งเหงาหงอย ต่างคนต่างทุกข์ท้อเรื่องรอคอย ความเศร้าสร้อยมาเยือนเหมือนเป็นใจ ...ต่างแชร์ประสบการด้านอกหัก ถูกความรักเล่นกลจนหมองไหม้ มีน้ำตามาแบ่งปันทุกวันไป ความชิดใกล้ปลอบขวัญทุกวันคืน ...ล้วนเจ็บปวดรวดร้าวคราวรักหล่น หนีไม่พ้นนิยามความขมขื่น ลานคนเศร้าเหงาช้ำแสนกล้ำกลืน ไร้จุดยืนถ้าฟ้านี้ไม่มีเธอ ...เมื่อเราสองเข้าใจในรักร้าว สัมพันธ์คราวใหม่นี้ไม่มีเก้อ กู้หัวใจบอบช้ำนำให้เจอ ตาเคยเหม่อตอบรับรักกลับมา ..ปาฎิหาริย์เกิดก่อต่อเราสอง ฟ้าผุดผ่องอบอุ่นเติมคุณค่า ให้คนช้ำได้พบและสบตา รักเจิดจ้า วันนี้ ฉันมีเธอ..
22 พฤษภาคม 2550 07:19 น. - comment id 699533
เราบังเอิญ...รู้จักกัน...เท่านั้นนะ นับวันจะ...ลืมเลือน...ไม่เหมือนเก่า เธอสลัด...ตัดเยื่อ...ไม่เหลือเงา ปล่อยฉันเศร้า...กับความหลัง...ที่บังเอิญ.
22 พฤษภาคม 2550 08:41 น. - comment id 699559
เราทั้งสองต่างช้ำกับคำรัก ควรหยุดพักหัวใจดีไหมหนอ เบื่อหนักหนาทรมานกับการรอ คร้านตัดพ้อเวลาใครไม่เหมือนเดิม แจมด้วยคนนะคะ
22 พฤษภาคม 2550 11:00 น. - comment id 699624
ผมก็เคยได้รักจากความช้ำนะครับ มีคนมาปลอบใจเราน่ะ ความเจ็บช้ำ บางทีก็อาจจะให้สิ่งที่ดีดีกลับคืนมา หาเราก็ได้ครับ
22 พฤษภาคม 2550 18:05 น. - comment id 699846
ขอบคุณ คุณแก้ว กลางไพร ที่มาอ่าน บางครั้งความบังเอิญ มีทั้งทุกข์ ทั้งสุข เน๊อะ
22 พฤษภาคม 2550 18:09 น. - comment id 699847
ขอบคุณ คุณเพียงพลิ้ว ครับ เมื่อช้ำใจมากๆ แล้วหยุดพักรักษา ก้อดีนะครับ จะได้กลับมาสดใสอีกครั้ง
22 พฤษภาคม 2550 18:13 น. - comment id 699851
ขอบคุณ คุณเบรฟฮาร์ท ใช่เลยครับ คุณเบรฟฮาร์ท เมื่อเราค้นหา สิ่งดีๆ ในความบอบช้ำ อาจพบความงดงามของความรักที่ตกค้าง อยู่ก็เป็นได้ นะครับ