นิราศห่างอย่างนี้พี่แสนเหงา มีเพียงเงารอยอดีตที่กรีดเฉือน เมื่อไหร่หนอรอยน้ำตาลาลางเลือน อกสะเทือนแต่งนิราศแทบขาดใจ นั่งรถทัวร์เหงาจิตคิดถึงน้อง ใจพี่หมองครวญหาน้ำตาไหล อยากรู้นักอยากรู้จังว่าทำไม พี่ถึงได้รักเจ้าเฝ้าละเมอ.... ทั้งที่พากายห่างร้างหลีกหนี แต่ใจพี่กลับหวนจิตคิดเสมอ รักเจ้านะรักเจ้ามากอยากได้เจอ พี่อยากเพ้อพร่ำรักบนตักนวล แต่งนิราศพร่ำหลายบทจนรถถึง ณ ที่ซึ่งใจของข้าพากลับหวน สู่อ้อมกอดไอรักอุ่นกรุ่นนุ่มนลว อกแม่ควรให้ลูกซบ....จบกวี ...อุ่นใด-ใด โลกนี้มิมีเทียบเทียม อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง....
14 พฤษภาคม 2550 10:23 น. - comment id 695285
เศร้าใจมาก แต่อย่าเสียใจไปเลยนะคนดี ยังไงก็ภูมิใจที่ได้รัก...
14 พฤษภาคม 2550 10:32 น. - comment id 695292
ตอนนี้น้องกับคุณแม่กำลังทะเลาะกันอยู่ หงุดหงิดในอารมณ์จังเลย สงสัยต้องรีบปรับความเข้าใจซะแล้ว
14 พฤษภาคม 2550 10:40 น. - comment id 695295
อ้อมกอด ใด ๆ ก็ไม่อบอุ่นเท่าอ้อมกอดแม่... คิดถึงแม่จังเลยค่ะ......
14 พฤษภาคม 2550 10:42 น. - comment id 695297
ขอบคุณคุณการครับ.. ถ้าทะลาะกับแม่อยู่ก้ขอให้รีบทำความเข้าใจกันนะครับ ขอบคุณที่แวะมาจร้า
14 พฤษภาคม 2550 13:37 น. - comment id 695424
อ้อมกอดใด ๆ คงไม่สุขใจเท่าอ้อมกอดของแม่แน่แท้นักเชียวค่ะ
17 พฤษภาคม 2550 19:08 น. - comment id 697374
นิราศไกลใจเหงาเศร้าสุดแสน ไปต่างแดนให้ลืมเธอที่เพ้อฝัน แต่ไม่อาจตัดใจได้สักวัน ซมซานให้แม่นั้น..ปลอบขวัญเรา... รักแม่ให้มาก ๆ น่ะ..สายน้ำแห่งรัก