เพียงละเมอเพ้อพร่ำให้ช้ำชอก เหมือนย้ำตอกให้ยอกอกวิตกไหว เจ็บปวดลึกผนึกแน่นสุดแค้นใจ สะอื้นไห้ใจสะท้านผ่านน้ำตา รักที่ร้าวหนาวหนอเนื้อไม่เหลื่ออุ่น ไร้กลิ่นกรุ่นละมุนหมองร่ำร้องหา กอดกายเปลี่ยวเดียวดายท้อหนอชีวา ปวดน้ำตาปริ่มปร่าหนอสุดท้อทน รูปใบเก่าเงาสะท้อนกร่อนใจเหงา เป็นเรื่องเศร้าเงาอดีตขีดให้หม่น รักอ่อนแรงยากแย่งยื้อคือใจคน มันเอ่อล้นหม่นหมองทุกห้องใจ เพราะรักมากหากใจซ้ำจำเจ็บลึก ในสำนึกผนึกแน่นแสนหวั่นไหว เจ็บเพราะรักที่หักอกให้ตกไป ย่อมหม่นไหม้ไม่ลบล้างให้วางวาย จึงจำเก็บเงาความหลังฝังอดีต ที่คอยกรีดขีดความช้ำย้ำไม่หาย คงบาดลึกกรีดใจตนไปจนตาย จนสุดท้ายลมหายใจคงไม่ลืม
1795
3
0
13 พฤษภาคม 2550 17:16 น. - comment id 694968
เจ็บนี้ .... ....ไม่มีวันลืม..
13 พฤษภาคม 2550 20:26 น. - comment id 695015
ภาพใบเก่าเรามองนั่งร้องไห้ ยังอาลัยอดีตซึ่งผิดหวัง สัญญาเคยให้ไว้ได้พินทร์พัง ทิ้งความหลังฝังแน่นคับแค้นใจ อยากสลัดตัดขาดยิ่งบาดลึก ทิ่มตำความรู้สึกนึกหวั่นไหว รักที่ให้ไร้ค่าสุดอาลัย เธอหักหลังรักได้..ใจแสนดำ
13 พฤษภาคม 2550 21:10 น. - comment id 695040
รากยาวถึงไหนเนี่ย
13 พฤษภาคม 2550 23:27 น. - comment id 695148
เจ็บเพราะรักยากนักจะลืมได้ เจ็บเพราะชายใจดำทำขื่นขม เจ็บเพราะรักทำให้ใจระทม เจ็บระบมเพราะรักแวะทักทายความรักเป็นสิ่งที่ลืมยาก และอีกที เราก็คงไม่อยากจะลืมกันด้วยมั้ง
14 กันยายน 2551 09:41 น. - comment id 732143
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
