เหนื่อย...และล้า ฉันค่อยๆหลับตาพน้อมความเหงา "ได้โปรดอย่าฝันร้าย"...ภาวนาในใจเบาๆ หับหัวใจที่ว่างเปล่า...ฉันขอหลุดพ้นจากความเศร้าสักคืน หวั่น...และไหว เหนื่อยเหลือเกินหัวใจไม่อาจฝืน เงียบเหงา ปวดร้าว กล้ำกลืน ฉันแค่อยากมีเพียงสักคืน...ที่ฝันดี เพ้อ...และฝัน ฉันจมอยู่กับความไหวหวั่นไม่อาจหนี หวังเพียงจะมีใครพาฉันออกไปจากฝันร้ายนี้สักที เธออยู่ไหนนะคนดี... คนที่จะพาฉันออกไปจากตรงนี้...เธอคือใคร
7 พฤษภาคม 2550 15:57 น. - comment id 692161
อ่านไม่ค่อยเห็นเลยอ่ะ เม้นแล้ว รออ่านผลงานต่อไปครับ
7 พฤษภาคม 2550 16:54 น. - comment id 692212
ไม่รู้สิ เปงใครหว่า
8 พฤษภาคม 2550 09:44 น. - comment id 692345
เพราะจังเลยน้องป่าน แวะมาทักทายจ้า พี่นกเอง
8 พฤษภาคม 2550 12:46 น. - comment id 692417
นั่นดินู๋ป่าน พี่ก็กำลังตามหาอยู่เหมือนกัน นู๋ป่านพอเห็นบ้างไม๊คะ คิดถึงนะน้องสาว ดูแลตัวเองด้วยเน้อ ....
8 พฤษภาคม 2550 13:31 น. - comment id 692433
อ่านแล้วดูเศร้าจังเลยแต่สักวันคงเจอใครคนนั้นนะจ๊ะ
9 พฤษภาคม 2550 00:21 น. - comment id 692760
โดนอ่ะยัยป่าน คิดถึงป่านแก้วน้า จุ๊ฟๆ