โศกซึมเซาเศร้าใจไร้คู่คิด สุดมืดมิดคิดไปให้หม่นหมอง รอฝนซาฟ้าใหม่ใสเรืองรอง รอนวลน้องแนบชิดสนิทใจ เพียงได้พบประสบพักตร์ก็รักเจ้า ทุกค่ำเช้าเฝ้าคณึงถึงแก้มใส ทุกเพลานาทีมีแต่ไฉไล ขอหทัยนิ่มน้องมาครองเคียง
4 พฤษภาคม 2550 16:40 น. - comment id 691482
เพ้อเหมือนกันแหละค่ะ เพ้อหารัก เฮ้อ
4 พฤษภาคม 2550 16:52 น. - comment id 691489
22 พฤษภาคม 2550 16:37 น. - comment id 699792
กลอนนี้ดูเพ้อก็จริง...แต่เหมือนยังมีหวังอยู่..มันคือการเริ่มต้นที่ดี...เมื่อฝนซา..แสงก็จะไม่มืดแล้วนะ