สายน้ำไม่ไหลกลับ

-เชลงลรรลุง-

ต้นน้ำ
               รินเอ๋ย รินไหล
ชลาลัยไหลไกลไม่ไหลกลับ
ชะรอยจิตพิสมัยได้ลาลับ
ก่อนเคยจับจิตช้ำให้คร่ำครวญ
เพียงอยากรู้รักนั้นทุกวันนี้
ลอยอยู่ดีมีสุขหรือกำสรวล
เคยว่ายเวียนเรียนรู้สู้ตามทวน
ร้องไห้หวนหัวเราะเพราะรักเอย
               อย่าเพิ่งคิดผิดไปว่าใจฉัน
คงมีวันผันแปรแค่เหตุผล
ที่ต้องเชื่อเนื้อตัวหัวใจคน
ไม่มีพ้นคนเดิมเมื่อเริ่มเจอ
ฉันยึดมั่นสัญญาไว้ไม่ต้องห่วง
จะไม่ทวงสัญญาใครแม้ใจเผลอ
เป็นคำพูดพิสูจน์ได้ด้วยใจเธอ
ว่าฉันเพ้อพูดไปหรือใจจริง
เพียงเธอลองมองตามาอีกหน
คิดกับคนคนนี้ไซร้ให้สุงสิง
เธอก็คงไม่สงสัยว่าใจจริง
มีทุกสิ่งยังทิ้งไว้ให้เธอตรอง
               เราก็เพื่อนเหมือนเดิมไม่ได้เปลี่ยน
มาเยี่ยมเยียนอย่างเก่าเช่นเราสอง
เป็นเพราะฉันคิดถึงจึงต้องลอง
มามองมองให้มันเห็นเธอเป็นไง
ไม่ได้ขอร้องอะไรให้กับฉัน
ให้เธอปันรักฉันทีใช่ที่ไหน
ฉันพอซึ้งถึงภาษิตภาษาไทย
สายน้ำไม่ไหลกลับคงลับตา
ใครก็รู้อยู่ขึ้นใจในข้อนี้
เธอคนดีก็มีไว้ขึ้นใจหนา
ฉันไม่ขอให้ใครใครได้กลับมา
เมื่อชลายังรินไหลไม่กลับคืน
	
                แต่อดใจไม่ไหวอยากมาหา
อยากรู้ว่าอยู่วันวันมันสุดฝืน
หรืออยู่เย็นเป็นสุขทุกวันคืน
หากคนอื่นจะยืนงงคงช่างมัน
อย่างน้อยน้อยหนึ่งครั้งยังเคยว่าย
อยู่ในสายน้ำงามดั่งความฝัน
เคยยิ้มเคยมีน้ำตามาตามกัน
อยากรู้มันเหมือนเก่าหรือเปล่าเลย
และวันนี้ฉันดีใจที่ได้เห็น
เธออยู่เย็นเป็นสุขดีมียิ้มเผย
ส่วนตัวฉันมันก็เป็นดังเช่นเคย
มันเฉยเฉยกับการที่ไม่มีมีใคร
"แค่ได้เห็นสายน้ำไม่แห้งเหือด
เท่านั้นก็เพียงพอใจ
แค่ได้เห็นเพื่อนรักยังเหมือนเก่า
เท่านั้นก็คงบอกลาเธอไป"
ปลายน้ำ
                มองสายน้ำฉ่ำใจยังไหลเรื่อย
อาจฉิวเฉื่อยเหนื่อยบ้างก็ยังไหล
ทุกชีวิตยังดำเนินเดินต่อไป
แต่อย่างไรใจฉันยังรักเธอ
"แม้ว่ามันไม่ใช่แบบเดิม"