อยากฉุดรั้งเธอเอาไว้ก็ไร้สิทธิ์ เพียงเสี้ยวนิดของใจใส่ขื่นขม เธออยู่ไกลเกินกว่าไขว่คว้าชม จึงต้องข่มใจกลั้นกลืนน้ำตา ระยะทางขวางกั้นฉันและเธอ ยืนมองเหม่อถอดถอนใจไห้โหยหา ตะวันจรจำพรากจากฟากฟ้า ยืนก้มหน้าอาลัยในความรัก.
28 เมษายน 2550 00:22 น. - comment id 688582
สำหรับบางคน..ไม่มีค่าควรแก่การอาลัยนะคะนางฟ้า แงแงแงแง ร้องไห้ให้กับเวลาที่เสียไป
28 เมษายน 2550 00:56 น. - comment id 688593
28 เมษายน 2550 07:41 น. - comment id 688624
อาลัยแค่ชั่วคราวก็พอคับ ไม่ต้องไปเศร้ากับมันมาก
28 เมษายน 2550 13:44 น. - comment id 688689
ขอไว้อาลัยแก่ความรักของตัวเองเหมือนกันค่ะ