ถ้าความรักถักคิดถึงซึ้งห่วงหา ยอมรับว่าใจคนเหงาเศร้าเสมอ มีน้ำตาหล่อเลี้ยงเคียงปรนเปรอ ยืนมองเหม่อแลจ้องท้องฟ้าไกล ตะวันดับลับลาฟ้าก็มืด ใบหน้าฝืดรอยยิ้มพิมพ์สดใส ตะวันเลื่อนเยือนฟ้าอีกคราใด รอยยิ้มใหม่ก็ยังเศร้าเหงาเหมือนเดิม.
15 เมษายน 2550 18:20 น. - comment id 683114
มาเป็นเพื่อน..ในยามเหงานะคะ... คิดถึง..ซึ้ง..ห่วงหา..นะคะ..
15 เมษายน 2550 18:45 น. - comment id 683122
ขอบคุณค่ะคุณราชิกา
15 เมษายน 2550 18:55 น. - comment id 683127
ไม่เหงาค่ะ.. ไม่เอาๆๆ...มาเป็นเพื่อนแล้วค่ะ..
15 เมษายน 2550 21:31 น. - comment id 683161
ขอบคุณค่ะคุณกุหลาบขาว
15 เมษายน 2550 21:52 น. - comment id 683172
อารมณ์เดียวกันเลยค่ะ เหงาเศร้าคิดถึงใครบางคน
15 เมษายน 2550 22:19 น. - comment id 683186
ในบางครั้งความคิดถึงคะนึงหา กลับไร้ค่าในความคิดของจิตหนึ่ง ด้วยหมดเยื่อสิ้นใยใจรักจึง ไม่ลึกซึ้งความอาทรดังก่อนเป็น บางครั้งบางครา ความห่วงใยก็ไร้ค่า ไม่น่าจดจำสำหรับใครบางคนซะแล้วนี่ซิ จะทำไงดีนะนางฟ้า
15 เมษายน 2550 22:48 น. - comment id 683209
ใช่เลยค่ะคุณเฌอมาลย์ ความเหงามันเข้ามาทางประตูหัวใจถ้าเราเผลอนะคะแต่อย่าบ่อยมันไม่ดีคุณปราณรวีขานางฟ้าก็ตกที่นั่งเดียวกันเลย...ม่ะรู้จะทำยังไง