กระยางยืนกลางนาจนขาโก่ง ก้มโค้งหาปลานัยน์ตาใส จ้องจิกปลาโผงเผงไม่เกรงใจ กระดกปลากระเดือกใส่ในลำคอ คิดถึงเจ้าจากไปไม่เคยกลับ นั่งคอพับหลับบน บ.ข.ส. น้ำลายไหลเลอะเทอะเปรอะลำคอ ก.ท.ม. ดึงไว้ไม่กลับมา เข้าบางกอกงุ่นง่านควานหาเจ้า แม้แต่เงาก็ไม่เห็นเห็นแต่หมา จนกระทั่งเงินหมดค่ารถลา เดินวนไปวนมาเพราะหลงทาง ระทดท้อระย่นย่อเพราะข้อล้า หลับตาเกลือกกล่นหม่นหมาง ดอกหญ้าอาภัพอับปาง เลือนลางลับกายหายไป เจ้าเหมือนไม้ประดับกับบ้านนอก เข้าบางกอกไม่รู้ว่าอยู่ไหน กลับเถิดหนาบ้านนายังอาลัย ลมหายใจข้าวกอ..ยังรอคอย
6 เมษายน 2550 01:09 น. - comment id 680764
ไปช่วยตามหามั้ย...อิอิ...ยังไงก็เอาใจช่วย ให้พบกันเร็วๆ ค่ะ
6 เมษายน 2550 07:04 น. - comment id 680818
หนุ่มลูกทุ่งคงเฝ้ารอตัดพ้อสาว ยามลมว่าวเริ่มจางช่างเหน็บหนาว ลมร้อนพัดผ่านเมษามาอีกคราว มิมีข่าวเจ้าคืนย้อนคอนบ้านนา.
6 เมษายน 2550 10:28 น. - comment id 680851
เอาเป็นว่า.. นามปากกาคุณ..ถูกใจอย่างแรง แต่..ไม่ขอเป็น..อิอิ หวัดดีจ้า
6 เมษายน 2550 12:58 น. - comment id 680870
น้องจำจร..จากพี่..ใช่หนีหน้า จำเป็นมา..สู่กรุง..มุ่งความหมาย หวังทำงาน..เก็บเงิน..ก่อสร้างกาย เพื่อกลับไป..หาพี่..พี่บ้านนา..