ใจเอยใจใฝ่เฝ้าหมายสูง นวลจันทร์เจ้าดุจหงษ์ทองเริงร่าย บุญข้าบ่ถึงแต่ปองอกไข้ กระต่ายหมายจันทร์ไซร้ บ่ไปบ่ถึง วาสนาชายใฝ่เฝ้าเดือนงาม แหงนผ่อหมายตาตามติดต้อย เดือนสูงส่องแสงวามวาดโลกงามนอ แต่อกใจข้าท้อข้าแท้ตรอมตรม หงษ์ทองเอยเริงร่ายระบำ ณ ฟากฟ้าอันตระการห่างเศร้า ได้ยลได้ชื่นตาเรา อยากจะเอ่ยคำเว้ากลัวเจ้าบ่ได้ยิน วาสนาดินต่ำต้อยห่างจันทร์ ผิเทียบหงษ์ทองอันห่างลิ่ว ดินก้อนรองรับบาทบาทา ยามใดเจ้าอ่อนล้าอย่าร้างลืมดิน
3 เมษายน 2550 20:10 น. - comment id 679799
แวะมาทักทายครับ กลอนเพราะทีเดียวครับ
3 เมษายน 2550 21:15 น. - comment id 679857
แวะมาทักทาย ใจสู้ๆอีกนิด..ย่อมได้ตามหวัง..
4 เมษายน 2550 10:04 น. - comment id 679956
สู้ต่อไปค่ะ สักวันหงษ์ทองคงเห็นค่าความรักเรา แวะมาเยี่ยมค่ะ
4 เมษายน 2550 15:01 น. - comment id 680038