๏ กับคำถามที่ใจเคยไต่ถาม กลายเป็นความเร้นลับและสับสน ใจของฉันกับใจใครบางคน ไยต้องหม่นทุกทีที่ห่างกัน ไม่ทันจะเตรียมใจเอาไว้ก่อน เผลอมองย้อนกลับไปในความฝัน ความรู้สึกลึกล้ำก่อสัมพันธ์ ผ่านคืนวันแสนหวานสานเยื่อใย เป็นความรักที่ใจไม่รู้สึก แต่ฝังลึกจนฉันนั้นหวั่นไหว ณ วันนี้ที่เผอิญสายเกินไป เมื่อต้องไกลเกินกว่ากลับมาเคียง เพิ่งรู้ตัวตอนนี้ตอนที่ช้ำ ต้องกลืนกล้ำรันทดหมดทางเลี่ยง เห็นสายตาตัดพ้อจนพอเพียง ยังบ่ายเบี่ยงพยายามหนีความจริง อยากย้อนวันเวลาถ้าทำได้ เพื่อบอกให้เธอประจักษ์ว่ารักยิ่ง กลับไปขอหัวใจไว้พักพิง ไปแอบอิงไออุ่นหนุนตักเธอ ๚ะ๛
31 มีนาคม 2550 16:48 น. - comment id 678847
โห่ .. อุตส่าห์ไปแซวตานกเดี่ยวไว้ .. สรุปว่ามีสาว(น้อย)จะอยากอิงอุ่นไอเขาจริงด้วย .. หมดกัน กีกี้
31 มีนาคม 2550 17:30 น. - comment id 678860
สวัสดีคุณอัลมิตรา .... คุณ คุณ ทุกท่าน รู้ไหมทักช๊อบชอบเพลงนี้ มากๆ โดนเลย อยากบอกเธอคนนั้นจริงๆ ว่าฉัน ร๊ากเธอ และ ขอโทษ ด้วย แหะๆ อายจัง นี่ขนาดอายนะเนี่ยะ
31 มีนาคม 2550 17:33 น. - comment id 678861
อย่าเลย.....อย่ากลับมาหวนรัก ฉันกลัวอกหัก อีกครั้ง มันขื่นขม เพียงเท่านี้ฉันแทบจะเป็นลม อย่าให้ตรม อกตรอมอีกเลยเธอ แวะมาทัก ครับ หวังว่าคงจำได้นะครับ
31 มีนาคม 2550 18:25 น. - comment id 678872
ไม่บ่อยนักกับคำรักที่เธอเอ่ย แต่ฉันยังเฉยเมยไม่วูบไหว จนวันหนึ่งที่เธอบอกต้องไป ในหัวใจกลับเรียกหาเพียงแต่เธอ
31 มีนาคม 2550 18:36 น. - comment id 678877
ถามใจก่อนตอนรักเว้นวรรคว่าง เหลือแนวทางผูกสมัครครองรักไหม หากวันวานวันนี้ไม่มีใจ ควรปล่อยให้อ้างว้างเลิกร้างกัน หากคืนคงสัมพันธ์ไม่มั่นจิต คงปวดพิษรักแพ้มิแปรผัน จักช้ำซ้ำรอยลาทุกข์จาบัลย์ หาสักวันสุขใจคงไกลตน แม้นวันนี้หนาวเหน็บให้เจ็บจิต เพียงเศษพิษรักครองจึงหมองหม่น พิษรักหายคลายเคลื่อนวันเดือนวน คงลืมคนรักแล้วนะแก้วตา. ถ้าหากจะคืนรักคืนความสัมพันธ์ให้คงเดิม ต้องถามก่อนว่ามีนวัตกรรมใหม่ๆในการผูก ผสานความรักให้ยั่งยืนไหม แม้นไม่มีหรือ ไม่ชัด คงต้องยอมเจ็บ เพื่อจาก และ เพื่อ ตัดความลำบาก ในอนาคต. ด้วยความปราถนาดีที่เนาว์นาน
31 มีนาคม 2550 18:48 น. - comment id 678879
เคยเจ็บช้ำร่ำไห้ใจแทบขาด ความหวังวาดล่มร้างระหว่างหวัง ฝันที่เพียรเขียนฝันพลันภินท์พัง โศกประดังล้อมรุมโอบอุ้มทรวง เพียงช่วงหนึ่งพานพบประสบการณ์ เพียงตำนานรักร้าวที่ก้าวล่วง เพียงจริงใจของคนแต่ปนลวง เพียงหนึ่งห้วงโง่เขลาเบาปัญญา ณ วันนี้เจ็บนั้นก็ผันผ่าน ความร้าวรานโศกหนักได้รักษา หัวใจเคยแหว่งวิ่นสิ้นราคา ถูกเยียวยาจากบางใครจนไร้รอย ขอขอบคุณหัวใจใครคนนั้น แม้นไกลกันแต่เรามิเหงาหงอย จะถนอมรักเราและเฝ้าคอย- รอเจ้ากลอยคู่เคียงที่เวียงพิงค์
1 เมษายน 2550 23:23 น. - comment id 679097
อยากให้เธอกลับมาที่เดิม ยังมีคำเดิมๆที่ยังไม่ได้เอ่ย ท่องไว้ในใจ..จนใจคุ้นเคย.. ยังไม่กล้าเอ่ย..จนไม่มีสิทธิ์เอ่ย... .....เมื่อเธอไปจากกัน...... .... ถ้าเขากลับมาจะยังอยากฟังคำนั้น..หรือเปล่าไม่รู้เนาะ..
1 เมษายน 2550 23:49 น. - comment id 679105
คงมิใช่เราแน่แค่หลบเร้น ไม่เคยเห็นสายตาที่ล้าหมอง มิใช่คนที่เธอคิดปรองดอง มิใช่ตักที่เธอจองอิงอุ่นไอ.. สำนึกรู้อยู่ตลอดเวลา
2 เมษายน 2550 07:39 น. - comment id 679129
แวะมาทักทายค่ะ
2 เมษายน 2550 08:48 น. - comment id 679142
หวังว่าคงไม่ขอมากไปน่ะ :)
2 เมษายน 2550 11:16 น. - comment id 679168
เออเนอะ เขียนเป็นเรื่องเป็นราวก็ได้แฮะ ไม่เสียแรงสอน หรอกเหรอ
2 เมษายน 2550 16:22 น. - comment id 679290
โอ้ยยยยยยยยยยยย โดนใจจัง เหมือนเรื่องจริงเลย อยากให้เธอมารักอีกสักครั้ง
2 เมษายน 2550 21:06 น. - comment id 679398
...จากความคุ้นเคย ความผูกพันที่แสนดี อาจยังมีสิ่งหนึ่งในใจ ...ไม่เคยรู้ตัว จนเมื่อเธอจากไปแสนไกล ...ก็เพิ่งเข้าใจ ว่ามันคืออะไร จนวันที่ต้องไกลห่าง ...หวาดกลัวเหลือเกิน เราห่างโดยไม่รู้ใจ ...ก็เริ่มจะเคว้งคว้าง ในสิ่งหนึ่งที่เหมือนหายไปไกล ...เมื่อไหร่จะได้มาพบ ...เธอเองก็รู้ตัวว่าคิดอย่างไรกับฉัน ...และเธอพยายามที่จะข่มอารมณ์ตัวเอง ...แต่จนแล้วจนรอด ยากนัก เธออ่อนแอ อิดออด ...บ่ายเบี่ยงตัวเองตลอดมา ...พยายามเท่าใด ก็เหมือนยิ่งจะพันลึกไปมากเท่านั้น ...ฉันซึ่งได้แต่เฝ้ามองเธอทรมานใจ ฉันก็เริ่มที่จะรู้สึกว่า ...ฉันเอง..ปวดใจไปด้วย ...และแล้ววันนี้ ฉันก็เพิ่งจะค้นพบสิ่งที่แอบซ่อนอยู่ในใจ ...เช่นกัน ....เธอและฉันคิดอย่างเดียวกัน ...ความปวดใจนี้ได้แต่เฝ้ามอง ซึ่งก็ไม่สามารถที่จะช่วยอะไรเธอได้ ...รวมทั้งหัวใจของฉันเองด้วย ...เพิ่งรู้... เธอคือสิ่งที่หายไป เธอเป็นยิ่งกว่าหัวใจ ...ไม่อาจทนเมื่อไกลกัน ...เพิ่งรู้...เธอคือสิ่งที่หายไป รอคอยเธอด้วยหัวใจ ...โปรดกลับมารับรู้ใจกัน ...เมื่อไหร่จะได้มาพบ อยากเพียงพบเธอ เพื่อบอกเธอให้รับฟัง ...เพียงเพื่อที่จะบอกคำนั้นกับเธอ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
2 เมษายน 2550 21:17 น. - comment id 679406
คุณกีกี้ .. ไปวางระเบิดสินั่น ..ไม่เกี่ยวกับอัลมิตรา นา .. คุณทักทาย .. :) อัลมิตราก็ชอบเพลงนี้ค่ะ คุณกวีบ้านไร่ .. จำคุณได้ค่ะ :) คุณเพียงแพรว .. คำนี้ศักดิ์สิทธิ์นะคะ คนที่เอ่ยบ่อย ๆ อาจชินที่จะพูด แต่สำหรับบางคน กว่าจะหลุดคำนี้ออกมาได้ .. ก็โน่น ค่ะ เกือบจบเรื่อง คุณอรุณสุข .. นวัตกรรมใหม่ ๆ กับความรู้สึกแปลกเปลี่ยนที่จะทำให้บรรยากาศชวนสนใจ ยังมีความแตกต่างค่ะ กับความรู้สึกที่ต่อให้นานสักเท่าไร ก็ยากแปร การไขว่คว้า การตามหา.. บางที หัวใจตนเองก็ลืมมองสิ่งที่ใกล้ตัวค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. อันนี้เก่าหรือใหม่คะ หยากไย่ยุบยั่บ คุณกัญจน .. เป็นเรื่องน่าเศร้านะคะ ที่เมื่อถึงคราวจะเอ่ย คนที่สมควรรับรู้กลับไม่อยู่ ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว คงต้องเก็บความรู้สึกไว้กับตัวดีกว่าค่ะ คุณฤกษ์ .. เดินดี ๆ นะคะ ระวังด้วยค่ะ เขากำลังขุดท่อ กัน คุณไอดิน กลิ่นฝุ่น .. ขอบคุณที่มาเยือนค่ะ คุณกุ้งหนามแดง .. มากกว่านี้ ก็ยกให้ เท ทั้งหน้าตักค่ะ คุณ .. (อั่นแน่ มีหนวด) .. ปกติได้ยินจนคุ้นหูว่า .. " ไม่ได้เรื่องไม่ได้ราว .. อายคนอื่นเขา อย่าบอกว่าใครสอนนะ " ไอซ์ .. อันนี้ตอบไม่ได้แฮะ .. ต้องไปถามคนสอน อ่ะ
3 เมษายน 2550 15:26 น. - comment id 679677
แง้....เหงาจังเลยพี่สาวก็ไม่อยู่..... คิดถึงนะ.....งานคงยุ่งล่ะซิจ้ะสาวน้อยขอใครก็ไม่รุตอนนี้.... แหะๆ
3 เมษายน 2550 15:29 น. - comment id 679678
ตะกี๋ย่องๆไปดูรูปคุณมาด้วยแหละสดชื่นขึ้นมาอีกนิดนึง....... แล้วจะเก็บเอาไปฝันนะ :)
3 เมษายน 2550 21:32 น. - comment id 679865
คุณทักทาย .. :) ค่ะ วันนี้ค่อนข้างยุ่งนิดหน่อย แต่ก็ผ่านพ้นมาด้วยดี เป็นกิจวัตรประจำวันอยู่แล้วค่ะ งานต้องคิด สิ่งดี ๆ จะมีมา .. อัลมิตราคิดเช่นนั้นค่ะ
5 เมษายน 2550 13:44 น. - comment id 680528
อย่างนี้เรียกว่ามีประสบการณ์เดียวกัน เราเข้าใจนะ
25 เมษายน 2550 23:41 น. - comment id 687827
อ่านแล้วอยากนอนตักมใครสักคน
16 มีนาคม 2553 21:52 น. - comment id 1111671
เป็นกลอนที่ฉันชอบมากค่ะเพราะมากสุดยอด
16 มีนาคม 2553 21:55 น. - comment id 1111672
เป็นกลอนที่ไม่ยาวมากแต่บางกลอนเพราะจับ จับใจน้ำตาจะร่วงเหมาะกับคนที่เฝ้ารอมากๆค่ะ ค่ะ