เธอบอกรักเด็กดื้อสื่อตาใส ฉันจำได้ผูกใจจำย้ำเสมอ แม้วันนี้ข้างกายใจไร้เงาเธอ มิเคยเผลอเผื่อใจให้ใครครอง เกลียดชะตาตัวโหดลงโทษรัก เป็นผู้ผลักเธอไกลสร้างใยหมอง ฉันสะอื้นขื่นช้ำน้ำตานอง ตะลึงจ้องเธอยิ้มเยือนเหมือนรักลา นาวาน้อยคล้อยเคลื่อนเลือนจากฝั่ง คนข้างหลังห่วงใยอาลัยหา เพราะหน้าที่ชาติศาสน์กษัตรา เทิดสูงค่าหน้าที่นาวีไทย ฉันเฝ้ารอรอรักใจภักดิ์มั่น นับคืนวันมิรอท้อหวั่นไหว เพราะเชื่อมั่นสัญญาว่าจริงใจ เจ็บรู้ไหมใจเหน็บหนาวร้าวเพราะเธอ โลกสดใสสีสันพลันมืดดับ ฉันยืนรับร่างไร้ลมธงห่มห่อ กลั้นสะอื้นกลืนกล้ำน้ำตาคลอ ใจอยากพ้อรักครั้งนี้ผิดที่ใคร.
28 มีนาคม 2550 07:42 น. - comment id 677339
แหมเศร้าแต่เช้าเลยนะครับ
28 มีนาคม 2550 07:51 น. - comment id 677347
เปล่าเศร้าสักกะนิดเดียวค่ะคุณเบรฟฮาร์ท....แต่เศร้ามากมานานแย้ว..หุหุ
28 มีนาคม 2550 09:04 น. - comment id 677394
อย่าเศร้าไปเลยค่ะ..ชีวิตยังต้องก้าวไปอีกยาวไกลค่ะ..
28 มีนาคม 2550 10:24 น. - comment id 677430
ไม่มีใครผิดหรอกจ้า มันเป็นไปตามโชคชะตา ฟ้าลิขิต หวัดดีจ้า
28 มีนาคม 2550 12:29 น. - comment id 677491
รักเด็กดื้อครับ
1 เมษายน 2550 16:37 น. - comment id 678983
ขอบคุณค่ะคุณกุหลาบขาวนั่นซีคะคุณคอนพูทน...ชีวิตเดินไปตามโชคชะตาฟ้าลิขิตขอบคุณค่ะพี่ก่องกิก