เป็นเพียงเงาที่เลื่อนลอย เหงาหงอยล่องลอยคอยหา แลเหลียวหายวับลับตา ไร้ค่าในความทรงจำ เป็นเพียงหมอกขาวเบาเจือจาง อ้างว้างเลือนลางจางหาย พอแสงแดดกล้าก็ลับกลับกลาย ร้างราห่างหายไปกับสายลม เป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งในความทรงจำ ไม่มีค่าเป็นคนธรรมดาก็เท่านั้น คนที่เคยเห็นหน้าไปวันๆ ไม่ได้สำคัญอะไรเลย เป็นเพียงความว่างเปล่า ไม่บอกกล่าวกลับเมินเฉย เราก็ไร้ตัวตนเหมือนเช่นเคย ไม่เหลืออะไรเลยในความทรงจำ
27 มีนาคม 2550 21:29 น. - comment id 677188
อย่าเพิ่งท้อค่ะ..สักวันต้องมีวันที่เราก้าวไปถึง.. และเจอคนที่เป็นของเราค่ะ..ไม่ต้องรีบร้อนค่ะ..
28 มีนาคม 2550 02:30 น. - comment id 677292
เหมือนไร้ค่าราคาด้อย แต่ไม่น้อยความจริงใจ ทุกอย่างที่มอบให้ คือสายใยที่ถักทอ สวัสดีค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
28 มีนาคม 2550 12:15 น. - comment id 677482
ขอบคุณทุกความเห็นค่า