คืนค่ำร่ำไห้ใต้แสงจันทร์ ส่องสว่างปลอบขวัญคนอ่อนไหว ครั้นรุ่งเช้าจันทร์เลื่อนลับเมฆาไป รุ่งรวีวิไลอาทิตย์งาม ดวงตะวันฉายแสงอันแรงกล้า สานแรงรักศรัทธาอุราหวาม ไหวระริกพลิกใจในทุกยาม อยากทวงถามข่าวคราวเจ้าเนื้อเย็น กี่เดือนปีผันผ่านนานไปแล้ว คงคลาดแคล้วร้างลารักจักว่างเว้น ใช่เพียงว่าหัวใจรักไม่เป็น ยากพบเห็นอะไรในแววตา มีเพียงปากรำพันพร่ำคำว่ารัก แต่รู้จักรักแค่ไหนไยเสาะหา รักจะเป็นคนที่รักปักอุรา วันเวลาคือคำพูดพิสูจน์ใจ
27 มีนาคม 2550 13:03 น. - comment id 677021
วันเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความเป็นเพื่อนค่ะ สบายดีนะคะ
27 มีนาคม 2550 13:15 น. - comment id 677034
ใช่แล้วค่ะ..ให้วันเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ค่ะ..
27 มีนาคม 2550 15:45 น. - comment id 677121
ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์..เนาะ
27 มีนาคม 2550 15:53 น. - comment id 677125
เห็นด้วยเหมือน เพียงพลิ้ว White roses และ ไรไก่ ครับผม อิๆ รักร้าว ย่อมปวดร้าว เหมือนเป็น ปรวด ปวดอุรา
27 มีนาคม 2550 21:59 น. - comment id 677213
ยามราตรีรัตติกาลงามยิ่งนักมักทำให้ใจเรา อ่อนไหวเสมอครับ เช่นผมเป็นต้น อิอิ แก้วประเสริฐ.
27 มีนาคม 2550 23:20 น. - comment id 677243
กว่าอะไรมันจะเข้าที่ก็ใช้เวลานาน พอควรเน๊าะ