สกุลตา + ม้าก้านกล้วย
วารวันคืนผ่าน
เนิ่นนานมาแล้ว
พระจันทร์ทอแสงพราวแพรว
ดั่งแก้วมณีอร่ามนวล
ฉันนั่งชมจันทร์
ค่ำคืนนั้นให้นึกหวน
มีเธอเคียงข้างชี้ชวน
ให้ชมแสงจันทร์นวล
แสนสุขใจ
ลมพัดเอื่อยอ่อน
สะท้อนหัวใจให้หวั่นไหว
คืนนั้นฉันมีเธอใกล้
แต่ในคืนนี้ไม่มีเธอเคียง
จันทร์คืนนี้จึงดูหม่น
ไร้คนหยอกเย้ากระซิบเสียง
คงมีก็แต่เพียง
เสียงหัวใจฉันร่ำไห้
ส่งไปกับจันทร์
สกุลตา
ฝากจันทราดวงเสี้ยวดวงเดียวกัน
กับดวงที่เธอนั้นรำพันถึง
สัมพันธ์วันจากลายังตราตรึง
คำซึ้งซึ้งที่เอ่ยไว้จำได้ดี
ใช่ว่าเธอเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
เพราะหลายหลายเพ้อบ่นจากคนที่
หน้าส่วนตัว
1060
3
0
