พงหนามตามเกี่ยวก่าย สะกิดกายลายริ้วแผล ร่องรอยปริมากแล้ โลหิตแผ่ตามริ้วรอย ครวญครางอย่างร้าวรวด กรรมตามกวดไม่ล่าถอย เหลือแรงอยู่เพียงน้อย ก็เพียงคอยให้กรรมโรย ทิ้งร่างรับผลกรรม บาดแผลซ้ำไม่แห้งโหย ก้าวสู้มิรู้โรย สวนทางวัฏฏ์ตัดแรงกรรม พี่เองได้เผชิญมาด้วยตนเองหลายสิบครั้ง ภายในห้องผ่าตัดค่ะ ครั้งท้ายสุดเมื่อวันที่ 29 ก.ย. 45 พี่เข้าผ่ากระดูกสันหลังค่ะ..ได้แต่งกลอนไว้สอนใจ เอามาฝากน้องๆค่ะ....พี่ดอกแก้ว