คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
คราคนรักจากไปไม่ค่อยเศร้า
ยังเหมือนอยู่คู่เราไป ในทุกที่
แม้บางคราวอาจหวิวหวามก็ตามที
ยังอยู่ดี ไม่หวั่นไหวเท่าไรเลย
จนมาครบบรรจบปีที่เธอจาก
พลันไหลหลากอารมณ์เศร้าเร้าเฉลย
เคยไม่เศร้า กลับไม่เป็นอย่างเช่นเคย
ย้อนมาเย้ย ยิ่งเหยียบย้ำย่ำยีใจ
ความเศร้ามาถึงช้า แต่มาถึง
สุดโศกซึ้งซึ่งสุดหม่นทนไม่ได้
มาถึงแล้วแล้วมาท่วมอ่วมหทัย
ช้ำอะไรไม่เท่าช้ำย้ำใจตน
ย้ำชัดใจว่าไร้เธออย่างแน่ชัด
ทุกข์ถนัดปัจจุบันอันปวดป่น
อดทนมาถึงจุดสุดอดทน
น้ำตาล้นไหลหลั่งถั่งน้ำตา
เป็นน้ำตาของทั้งปีที่ไม่หลั่ง
วันนี้พรั่งพรูไหลเต็มใบหน้า
ไม่อาจขั
1089
1
0
หน้าส่วนตัว
