พิราบสีขาว
วิ่งผ่านกาลเวลามาแสนนาน
ประทานชีวิตไปสู่ทางแห่งฝัน
เดินทางเคียงคู่อยู่ด้วยกัน
ไม่มีวันไม่รักหักห้ามใจ
เปรียบดั่งทะเลโอบอุ้มพื้นทราย
เปรียบดังกายคู่กับจิตพิศมัย
เปรียบเข็มนาฬิกากับเลขเสกสรรค์ใจ
หนึ่งดวงหฤทัยมีไว้คู่กับเธอ
ไม่มีใครมาแทนที่เธอได้
อันใจนี้มีแต่จิตคิดพร้ำเพ้อ
ที่เขียนกลอนมาเพราะอยากเจอ
เผื่อว่าเธอเปิดอ่านให้ดาลใจ
ว่ามีใครคนหนึ่งยังรักอยู่เสมอ
ขอให้เธอจงโปรดได้เข้าใจ
อันว่าเวลาที่ฉันไม่อาจมีให้
ขอจงอภัยในทิฐิฉันถือตัว
ไม่บอกความต้องการให้เธอรู้
เพราะกลัวเธออยู่บนความทุกข์ฉัน
จะมีบ้างไหมที่เธอคิดถึงกัน
ช่วยเติมฝันให้ใจใฝ่คะนึง
ไม่เข้าใจแล้วใยต้องโกรธ
ทำ