อรุโณทัย
นั่งเหม่อมองท้องฟ้าที่กว้างไกล
พาจิตใจให้คำนึงถึงความฝัน
เพียงพร่ำเพ้อรำพึงรำพัน
ใจไหวหวั่นเมื่อวาดหวังบนฝั่งจินต์
นั่งเหม่อมองทะเลกว้างกว่ากว้าง
เป็นหนทางความคิดไม่เหือดสิ้น
เพียงสรรสร้างความฝันเป็นอาจิณ
ในแดนดินถิ่นฝันอันรื่นรมย์
นั่งเหม่อมองทะเลและท้องฟ้า
สุดลูกหูลูกตาธาราห่ม
คลื่นซัดสาดเข้าฝั่งเพราะแรงลม
ที่ถั่งโถมข่มกระแสวารี
นั่งมองภูเขาที่ซับซ้อน
แสงแดดอ่อนสาดส่องทั่วปฐพี
เขียวสลับขาวเหนือยอดคีรี
ทำให้มีจินตนาการฉับพลัน
นี่คือเวทีแห่งความฝัน
ถูกรังสรรค์ด้วยจิตที่ปรุงนั้น
ตามใจจินต์ที่พร่ำเพ้อรำพัน
พร้อมรินฝันเป็นอักษรจารึก ฯ
777
5
0
หน้าส่วนตัว
