ในอ้อมกอดของ สายลมหนาว ฉันนอนขดตัวอยู่ใต้แสงจันทร์ ท่ามกลางความสับสน เปล่าเปลี่ยว .. และ อ่อน ล้า ... หลากหลาย เรื่องราว ที่ผ่านเข้ามา หน้ากาก ยิ้มแย้มน้ำตา มีเรียงราย นอนคิดถึงคนแปลกหน้า .. พลัน เธอ / ผู้เป็นดั่งประกายแสงแห่งความหวัง ... ของฉัน ผู้วิ่งเวียนวน กระโดดโลดเต้น .. ภายใต้เปลือกตาที่ปิดสนิท .... ที่เข้ามา แล้ว ก็จากไป .. ซ้ำ แล้ว .. ซ้ำ เล่า ... นี่เป็นรอบที่ 199 แล้ว .. เจ้า แกะ น้อย .. เมื่อไร .. ฉัน จะ หลับ ซัก ที .... ( เฮ้อ )