หยาดอรุณ
ฉันเฝ้ามองใบไม้
ที่กวักไกวเรียกสายลม
น้ำค้างพร่างประพรม
ฝนโปรยชมชุ่มชื่นใจ
ใบอ่อนแทงก้านออก
เหมือนบ่งบอกการเกิดใหม่
ชีวิตยามเยาว์วัย
มีหัวใจไว้เบิกบาน
ค่อยเติบตามเวลา
รู้คุณค่าสายลมผ่าน
ตะวันเล่าตำนาน
รับซึ้งหวานน้ำค้างพรม
เข้มเขียวเกี่ยวพันรัก
เติมต้นหลักเต็มไม้ร่ม
ต้านฝนทนแดดลม
รับสั่งสมประสบการณ์
เวลามาผ่านเลย
ค่อยผลิเผยแต้มน้ำตาล
ใบไม้เขียวเคยหวาน
กลับซมซานมาร่วงโรย
ปลิดใบใต้ร่มเกิด
แล้วระเหิดแห้งระโหย
สลายใบปลิวโชย
เป็นปุ๋ยโปรยอาหารดิน
สละเพื่อก่อเกิด
ใบใหม่เปิดรับหยาดริน
เพลงลมพรมพร่างพิณ
ผลิใบกล้าท้าชีวิต
วัฎจักรจักเวียนหมุน
ธรรมชาติสร้างประดิษ
1685
3
0
หน้าส่วนตัว
