มัทนา
มองท้องฟ้าครานี้ที่แห่งใหม่
แสงนวลใย จันทร์กระจ่าง กลางเวหน
ปลีกวิเวก ลี้หลีกมา จากผู้คน
หลบฝูงชน ละเลยทาง ห่างเหินไป
ที่แห่งนี้ ดาวพราวพร่าง ในบางครั้ง
แสงสีบัง แสงดาว คราวเฉไฉ
เคยเห็นดาว แต่คราวนี้เห็นแต่ไฟ
ด้วยว่าไกล จากบ้านมา ให้อาวรณ์
ดาวที่นี่ มีหรือเหมือน ดาวที่บ้าน
หรี่แสงฉาน จากจันทร์อันอุ่นอ่อน
แต่ดาวร้าง ร้างดาว คราวใจรอน
ควันมาซ้อน ไฟมาแทรก เสียมัวตา
ชนบท ก็ใช่ว่า แค่บ้านนอก
มีม่านหมอก แทนหมู่ควัน พันฟากฟ้า
น้ำในมี มิแล้งไร้ ใช่คอกนา
หมู่ดารา กระจ่างแสง แจ้งราตรี
ดาวดวงเดิม ที่สองเรา สัญญามั่น
คิดถึงกัน ทุกคราที่ ชมดาวนี้
ดาวดวงเดิม กลับจางหาย จากเคยมี
936
4
0
หน้าส่วนตัว
