สะสมสิ่งใดเล่าหนาวมนุษย์ ฤารอหลุดพ้นพันธนาวัฏฏสังสาร ให้ดวงดอกบัวบุญเบ่งบาน ให้สายธารธาราธรรมพรำพรมใจ เหลือเวลาเท่าใดใครเล่ารู้ วันนี้อยู่พรุ่งนี้พรากสู่หนไหน อาจมีเพียงคำกล่าวลาว่าเสียใจ เมื่อไม่เคยเผยความนัยแท้จริง ยึดโกรธโทษหนักในหัวอก ดั่งนรกในจิตสู่สิง เมตตาสิที่รักโอบอิง รู้รักพึ่งพิงพึ่งพา ปรารถนาคาดหวังจึงหนาวเหน็บ ใครเจ็บกันแน่เล่าหนา ฟ้าดินสิ้นอินทร์พรหมยมพญา ฝากมาถามคำว่าทำไม...!!! .................................
973
4
0
หน้าส่วนตัว
