ฉันไม่ได้ยินสุรเสียง สำเนียงไพเราะเสนาะหู สายตาไม่เคยเลยมองดู อดสูละทิ้งสิ่งสวยงาม ฉันไม่รับรู้อรรถรส ในบทกวีที่ไหวหวาม ไร้ถ้อยกำหนดบทนิยาม เกรงขามหวาดกลัวเรื่องหัวใจ ขายหมดขายสิ้นดวงวิญญาณ ซาตานคงพร้อมยอมรับไว้ แลกกับขื่นขมระทมใน พลัดพรากจากไปไกลอุรา เดินทางตามหวังครั้งสุดท้าย ปีนป่ายโขดเขินขึ้นเนินผา หวังฝากร่างกายไร้วิญญาณ์ ณ ศาลาเดียวดายกลางสายลม
958
2
0
หน้าส่วนตัว
