โคลอน
หากรู้สึกท้อแท้แพ้ทุกสิ่ง
จนอยากนิ่งปล่อยเวลาหลับใหล
ลองลุกขึ้นมองฟ้าที่กว้างไกล
ด้วยหัวใจของเธออีกสักครา
เมฆสีขาวล่องลอยไร้จุดหมาย
มิเคยหายเหมือนเตือนตัวเองว่า
สายลมที่พัดเราแกว่งไปมา
อยู่ใต้ฟ้าแล้วไยจึงคิดกลัว
ปล่อยหัวใจให้เบาดั่งก้อนเมฆ
มาร่วมเสกสรรค์ปั้นวันสลัว
ให้ถอยห่างความคิดที่หม่นมัว
อย่าพันพัวยึดติดจิตเดิมเดิม
ไม่มีใครที่จะสมบูรณ์แบบ
โลกเราแคบเกินกว่าจักใส่เพิ่ม
ความต้องการมิมีพอตักเติม
นอกจากเสริมสร้างส่วนกำลังใจ
จากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง
ร่วมซาบซึ้งกับความรู้สึก"ให้"
อย่าหวาดหวั่นวันที่ไม่มีใคร
หากหัวใจเธอไร้สิ้นเรี่ยวแรง
เหน็ดเหนื่อยท้อมานานพักเสียบ้าง
ลองยิ้มกว้างความเ
2122
10
0
หน้าส่วนตัว
