ผีขี้เมา
หยาดน้ำค้างพร่างพรมกลางลมหนาว
ราดรดรอยแรกร้าวคราวรักไหม้
ทนขมขื่นกลืนกล้ำการช้ำใน
รอถึงวันสิ้นใจไกลคนลวง
เพียงปลายลิ้นปลิ้นปล้อนคำอ้อนออด
หลงตลอดเรื่อยมาว่าห่วงหวง
แค่คำพรอดพร่ำเพรื่อเชื่อทั้งปวง
ไม่เคยล่วงรู้ใจจึงได้ตรม
คำสัญญาเยื่อใยลืมไปหมด
คำโป้ปดลวงล่อก่อขื่นขม
คำวานพาลเป็นพิษจิตระบม
คำชื่นชมกลับชังหวังมืดมน
รักมาแปรเปลี่ยนไปกลายเป็นสอง
รักเคยครองเช้าค่ำมาช้ำหม่น
รักจากคนพูดพล่อยร้อยเล่ห์กล
รักจากคนหลายใจขอไกลลา
ขอถอนตัวเหินห่างเส้นทางรัก
เพราะประจักษ์แก่ใจไร้กังขา
ยามคิดถึงวันวารที่ผ่านมา
อนิจจา..จริงใจนั้นไม่มี..ฯ
787
10
0
หน้าส่วนตัว
