คนบางบอน
เก็บดอกแก้วกลิ่นหอมสู่อ้อมอก
น้ำตาตกครวญคร่ำแอบร่ำไห้
คิดถึงแก้วดอกหนึ่งซึ่งอยู่ไกล
ต้องหวั่นไหวเหว่ว้า..คราหนาวเยือน
กลิ่นแก้วอวลชวนให้ใจถวิล
คราวโบยบินแรมร้างมาห่างเพื่อน
ลมเหมันต์มาแล้วแว่วเสียงเตือน
..อย่าลืมเลือน...อย่าแรมร้าง..อย่าห่างไกล..
ถวิลครวญหวนหาคราใกล้ชิด
เคยได้สิทธิ์ร่วมเรียงอยู่เคียงใกล้
เด็ดดอกแก้วแซมผมชมพฤกษ์ไพร
ต่างเผยใจให้เห็นเน้นสัมพันธ์
ยินเสียงครวญหวนหาคราห่างเหิน
ใครหรือเมินเผลอใจใครหรือนั่น
ยังคิดถึงคะนึงหามาทุกวัน
กลิ่นแก้วนั้นยังประทับอยู่กับใจ
วอนลมพัดพร่างพรูความรู้สึก
สู่ห้วงลึกใจสาวคราวหวั่นไหว
แม้เหินห่างทางนี้ไม่มีใคร
ยังอาลัยเสน่หาผ
2302
1
0
หน้าส่วนตัว
