กรุณาอย่ามองผมให้มากนัก เพราะผมชักจะขวยเขินเกินทนไหว เข้าใจครับว่าสะดุดสุดขั้วใจ แต่ขอให้ช้าก่อนผ่อนสายตา คุณเองก็น่ารักหักใจผม มีความคมขาวสวยหมวยหนักหนา ผมเห็นคุณก็อุ่นรอบขอบอุรา รู้สึกว่าโดนใจในทันที ตัวผมเองที่เกรงกลัวสายตาคุณ เหมือนกระสุนที่พุ่งตรงคงวิถี หวั่นใจครับกับขอบเขตเนตรนารี รูสึกดีแต่อึดอัดมันขัดกัน ความจริงนั้นอยากมองจ้องตาเธอ อยากเสนอท่าทีที่สุขสันต์ อยากทักทายคล้ายสนิทชิดทั้งวัน แต่ตัวฉันหวั่นใจไม่กล้าเอย