ใต้ค่ำคืนดึกดื่นคืนที่เหงา ชีวิตฉันว่างเปล่าไม่มีใคร ต่อแต่นี้ไม่มีเขาไม่เป็นไร ชาตินี้ทำหัวใจให้ชินชา เมื่อมันเหงาก็ต้องเหงาเราต้องทน เดินบนถนนเดียวดายใต้ฟากฟ้า แม้คิดถึงวันเก่ามีน้ำตา ต้องคิดว่าขาดเขาเราไม่ตาย จะต้องลืมอ้อมอกที่เคยคุ้น ลืมแม้ความอบอุ่นให้จางหาย ต้องลืมว่ามีใครเคยเคียงกาย ทำให้ได้แค่ไม่สบายใจพักหนึ่ง ในค่ำคืนวันนี้ที่เหว่ว้า นั่งจ้องตากับความเหงาไม่นึกถึง อยากจะลบรอยรักที่ตราตรึง ชาตินี้จึงต้องทำใจให้ชาชิน