แสงดวงดาวระยับเด่มเห็นเต็มฟ้า ช่างเจิดจ้าแสนงามจิตพิศมัย ดาวลอยเด่นเต็มฟ้านภาลัย แสงส่องให้ราวระยับจับในทรวง ดวงเดือนงามตามยะถาในคราเพ็ญ เรืองรองเด่นงามแท้เพ็ญแขสรวง แสงเดือนงามกลับกลบดาวไม่พราวดวง เหมือนดาวร่างจากฟ้าแสนอาลัย แต่ยามใดเดือนดับลงลับโลก เมื่อเดือนโศกแสงดาวเด่นเป็นไหนๆ ยามข้างแรงดาวประดับฟากฟ้าไกล แต่อีกในยังสงสารเดือนงามดวง เมื่อเดือนเด่นดาวต้องดับลาลับแคล้ว ดั่งเป็นแนวครรลองของแดนสรวง เมื่อได้สิ่งหนึ่งใดในทั้งปวง ต้องเจ็บทรวงกับอีกสิ่งต้องทิ้งไป
960
0
0
หน้าส่วนตัว
