จากภูผาพนาไพรไกลผู้คน เธอถูกปล้นด้นดั้นพามาเมืองหลวง ถูกขายเป็นเช่นสิ่งสรรพทรัพย์ทั้งปวง เป็นของหวงปวงชนคนจัณฑาล เธอนั้นหรือคือนกป่าค่าสูงส่ง แสนลุ่มหลงพงพนาป่าไพศาล แต่ถูกดักลักจับไปในวันวาน พร้อมเพื่อนบ้านย่านเดียวกันวันวอดวาย ไม่อยากให้ใครพรากจากราวป่า เธอมีค่ากว่าสิ่งสรรพทรัพย์ทั้งหลาย ช่วยพืชพรรณสรรค์สร้างป่ามามากมาย แม้ตัวตายไม่วายเว้นเห็นความดี หากเธอถูกผูกขังซังกะตาย แสนแหนงหน่ายก่ายไปไร้ราศี ทนรับทุกข์ขลุกกรงคงนับปี เหมือนหนึ่งพลีชีวิตนกวิหคไพร
654
2
0
หน้าส่วนตัว
