พอตะวัน พลันลับลา จากฟ้ากว้าง ความเลือนลาง ย่างกรายมา ฟ้าสลัว ความเงียบเหงา ที่เข้าหา ช่างน่ากลัว ทุกถิ่นทั่ว เริ่มมัวมืด อย่างยืดยาว ไม่มีแล้ว แสงไฟ ในคืนหม่น ไม่มีแล้ว ซักคน ในคืนหนาว ไม่มีแล้ว แสงสว่าง ที่พร่างพราว ชีวิตเศร้า ถูกเขาตัด กระแสไฟ
1688
1
0
หน้าส่วนตัว
