ผู้หญิงสีม่วง
หวนคำนึงถึงวันเราฉันมิตร
หลายดวงจิตหลอมรวมร่วมเป็นหนึ่ง
มิตรภาพล้ำค่าจนตราตรึง
ต่างผูกพันลึกซึ้งถึงแก่นใจ
เคยห่วงหาอาทรไม่ซ่อนเร้น
สื่อถึงกันเช้าเย็นมองเห็นได้
ผสานความโอบเอื้อเจือห่วงใย
สมัครสมานรักใคร่ไม่เคยจาง
แต่ด้วยเหตุอันใดไม่อาจรู้
เพื่อนเคยอยู่ชิดใกล้ไยเหินห่าง
มีเรื่องให้ต้องแยกแตกสองทาง
จำทิ้งขว้างความผูกพันที่สั่นคลอน
เคยร่วมกินร่วมนอนตะลอนเที่ยว
เคยกลมเกลียวสนิทสนมชมอักษร
ร่วมตอบถ้อยร้อยรสเขียนบทกลอน
วันนี้กลับยอกย้อนถอนสัมพันธ์
คนกลางที่กลืนกล้ำจำเลือกฝ่าย
จะทางซ้ายหรือขวาต้องกล้าหัน
ทิ้งข้างไหนไม่หวนมามองหน้ากัน
ขาดสะบั้นตัดรอนไม่ย้อนคืน
เหลือเพียง