เฌอมาลย์
เขียนถึง..คนเคยคุ้นอุ่นไอรัก
เคยรู้จักใกล้ชิดสนิทสนม
เคย-รับ มอบห่วงใยในวันตรม
เคยชิดชมดวงแดแต่ก่อนมา
ยามที่ล้มเคยรุดฉุดฉันสู้
ยามหดหู่ช่วยปลอบมอบหรรษา
ในยามเหงาร่วมเรียงเคียงชีวา
เคยช่วยซับน้ำตาคราท้อใจ
ณ วันนี้ไม่มีคนที่รัก
มาตระหนักดวงแดเกินแก้ไข
เพิ่งจะซึ้ง..ถึงค่าความอาลัย
ก็สายไปเสียแล้วนะแก้วตา
ความเดียวดาย..รู้สึกช่างลึกล้ำ
ดุจม่านดำรุมรุกทุกองศา
ช่างเงียบเหงาเย็นเยียบเชียบอุรา
ม่านน้ำตาพร่าเลือนจนเปื้อนใจ
ที่เคยนอนว่างเปล่าไร้เงาชิด
เหงาสนิท..เพียงเราที่ร้าวไหว
กอดหมอนข้างฤาจักคุ้นเหมือนอุ่นไอ
ขาดเธอไป...ถึงตระหนัก..ว่ารักเธอ..
ขาดเธอไป..ชีวาตม์แทบขาด
2588
29
0
หน้าส่วนตัว
