ลำน้ำน่าน
อัสดงลมหวิวทิศทิวข้าว
เดือนดับดาวลานเทระเร่เหลียว
รวงระเนนลมกราวหนาวคมคียว
อยู่โดดเดี่ยวสันโดษท่ามโสตทุ่ง
หอมฝอยฝนคนเหงายิ่งเย้าย่ำ
ปรุงลำนำประทิ่นกลิ่นหอมหุง
เหมือนมนตร์แคนแก่นค่ำมาอำรุง
เป่าผดุงนิรมิตจิตวิญญาณ
อยากให้ช่อสเลเตว้าเหว่กลิ่น
ห่อผืนซิ่นระรินล้อมมาหอมหวาน
นึ่งข้าวใหม่ไอระรวยช่วยเจือจาน
ต่อตำนานสานค่าประสาจน
คลายอดีตเยาว์ย่ามนิยามจำ
ร้อยลำนำเดียงสาวันฟ้าฝน
จิบน้ำใจน้ำคำฉ่ำกมล
ได้เติบตนบวชเรียนเพื่อเพียรพบ
เด็ดสเลเตบูชาพระพุทธเจ้า
ทุกคืนคราวนิมิตจิตสงบ
พุทธรรมค้ำค่าทิวาพลบ
อยู่ปราบปรบอัตตาประดาครืน
สเลเตเสน่ห์สรมพรมจรรย์
บานกำนัลด้วยใจใช่ขัดขืน
ล้มแล
6898
12
0
หน้าส่วนตัว
