แอ็ปเปิ้ล
ล้มตัวลงนอน
ไม่สบายตัวร้อยเพราะพิษไข้
เหนื่อยเหลือเกินทั้งกายและใจ
เผลอหลับใหล....ไปตลอดทั้งวัน
ฉันได้ยินเสียงเธออยู่ใกล้ ๆ
กระซิบว่ารักและห่วงใยไม่เปลี่ยนผัน
เธอขับกล่อมเพลงนิทราในค่ำคืนที่เงียบงัน
กอดกระชับ...ความผูกพัน...ไม่ห่างไป
ฉันดีใจที่มีเธออยู่
แต่เพียงชั่วครู่ที่ฉันตื่นฟื้นเธอก็หาย
ฉันเอื้อมมือคว้า...จึงรู้สึกตัวว่าหลับฝันไป
เธอกลายเป็นใครที่อยู่ไกลกว่าดวงดาว
ฉันเก็บความรักที่ร่วงหล่นวางบนใจ
นอนซมเพราะพิษไข้ในคืนที่เหน็บหนาว
ฟังเสียงนาฬิกาเคลื่อนผ่านราตรีที่นานยาว
ฝืนยิ้มกับหัวใจดวงร้าว....บอกกับตัวเองเบา ๆ พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว
22812
8
0
หน้าส่วนตัว
