คนลานเทวา
ร้อนในแรงแสงตะวันอันระยับ
ชื้นเหงื่อซับรินหยาดมิขาดสาย
เหลียวแลย้อนแม่คอนหาบสาบกลิ่นกาย
ลูกใกล้ตายอยู่ในเรื่อนหรือเชือนแช
มินานอยู่ที่พ่อสิ้นไร้ดินกลบ
เงินทำศพหวังจากใครไหนแยแส
ร่างพ่อหายจากหนไร้คนแล
ยังเพียงแม่ที่สืบข่าวอย่างร้าวใจ
ไปกับเรือเรือไยไม่พากลับ
แม่นั่งนับคืนวันอย่างหวั่นไหว
มิอยากคิดมิอยากเห็นที่เป็นไป
สู่หนใดไม่รู้อดสูนัก
เรื่องจริงเห็นเป็นเรื่องเล่าอันเศร้าจิต
แลชีวิตมรสุมไยรุมหนัก
เหมือนไม่มีเวลาใดจะให้พัก
เรือนเปี่ยมรักสิ้นร้างลงกลางครัน
ผ่านหลายเดือนเลือนลาน้ำตาตก
แลหัวอกข้านี้ไร้ที่ฝัน
ผัวก็หายสิ้นลับดับชีวัน
ล
868
5
0
หน้าส่วนตัว
