ทรายกะทะเล
คนอย่างฉันต่อหน้า ไม่ยอมพูด
หน้าบึ้งบูดไม่ค่อยยิ้มกิ่มไปไหน
ไม่แสดงแจ่มแจ้งว่ารักไป
ปากกับใจ ไม่เห็น จะตรงกัน
ห่วงแสนห่วง แต่ดวงเราคงเป็นอย่างนี้
ไม่เคยมี ได้ไปไหน....ไปสุขสรรค์
มีแต่พูดเรื่อง งาน งาน การบ้านกัน
อยู่อย่างพลัน ฉัน คิดกับเธอดี
เธอไม่รู้ ไม่มี วันได้รู้
ว่าเช้าตรู่ ตื่นขึ้นมาก็คิดถึงวิถี
ทางเดินเรา ก็คล้ายกัน ไม่หวั่นมี
จะสู้มีไปให้ ได้ ไม่ ทิ้งกัน
อยากจะกอดเธอไว้ในใจนั้น
ไม่คิดฉันทางชู้สาว อบอุ่นผลัน
ฉัน รักเธอ รู้บ้างไหม อยากบอกกัน
ปาก ก็ แข็ง.......เพียงคำเดียว ว่ารักเธอ
เพราะ ว่า สิ่งร้าย อาจจะผ่านไปใสไม่ช้า
พยายามมาเคลัยร์ตัวเองให้ให้เก้อ
เป
694
2
0
หน้าส่วนตัว
