หน้าส่วนตัว
นั่งมองฟ้าพาให้เพลินฤดี
เหล่าปักษีโบยบินผินถลา
มองไปทางใดคงไม่สุดขอบนภา
ยากเกินกว่าจะหาความเข้าใจ
หากเธอลองนึกย้อนไปในวันหลัง
เพียงสักครั้งคงพานพบรักอยู่ไหน
หากยังหลงว่ารักอยู่ที่ใด
ลองมองไปบนนภาอีกสักที
กลางวันเราคงไม่เห็นดาวร้อยพัน
แต่รู้ว่ามันยังคงส่งแสงสี
ยังคงเหมือนความรักจากทางนี้
จะยังมีให้แต่เธอเสมอไป
ความรักบางทีเราอาจมองข้ามมันไป หรือคิดว่ามันอยู่แสนไกล ไม่อาจเอื้อมหยิบได้ ไม่อาจสัมผัส แต่ถ้าลองมองให้ดีรักไม่เคยหายไปไหน ไม่เคยห่างไกล มันยังคงมีให้ทุกคนได้สัมผัส เพียงเราเปิดใจ
3
0
0
