เจน_จัดให้
จรุงกลิ่นกระถินลายที่ปลายทุ่ง
มีปลายรุ้งพุ่งสายจากปลายฟ้า
ละอองใสไล้แผ่นดินสิ้นฝนซา
แดดแสดจ้าก็ห่มมาพาอุ่นใจ
........................
น้ำก็ชุ่มชะอุ่มไปทั้งใบดอก
รินระลอกบอกลาความยากไร้
น้ำฝนทิพย์ชุบชีวิตผลิตใหม่
ให้โลกสวยสดใสไร้มลทิน
........................
อากาศเย็นเป็นใจให้คิดถึง
ใครคนหนึ่งซึ่งพาใจให้โผผิน
ใครคนหนึ่งซึ่งพารักให้โบยบิน
พาหัวใจให้เยือนถิ่นกลิ่นชมพู
........................
ยามมีกัน...เธอฉันสวรรค์สร้าง
ไม่อ้างว้างแม้ยามย่างทางอดสู
แม้ปัญหาดาหน้าเข้าเฝ้ากอดกรู
ยังมี "เรา" อยู่กู้สู้ฝ่าฟัน.....
........................
จะเปรียบเธอเป็นน้ำฟ้า.