คนลานเทวา
ความตาย ของใครเล่า
สายลมเศร้าแผ่วโบย ระโหยหา
ความรู้สึกลึกซ่อน สะท้อนพา
ล่วงแววตาเหม่อคว้าง อ้างว้างนัย
รอยชีวิตยังไม่เห็น เป็นชีวิต
สารทิศยังไม่แจ้ง หนแห่งไหน
ซึ้งนั้นอาจยังไม่ซึ้ง ถึงลมใจ
อุ่นอ้อมแห่งวันวัย กระไรรู้
ยังมิทันเอยทัก ความรัก โลก
ก็สบโศกรันทด ให้อดสู
สิ้นสายลมกำหนัด พรายพัดพรู
ทุกอณูให้ปวดร้าว หนาววิญญาณ
สืบระยะสั้นสั้น ของฝันร้าย
ในเนิ่นเห็นเป็นตาย ที่พ้นผ่าน
สิ่งบางสิ่งกลับวายวอด ตลอดกาล
นานเท่านานในพลั้งพลาด ลึกบาดแผล
รอวันพรุ่งรุ่งแจ้ง ตกแต่งโลก
เธอจะลบรอยโศก ใดตามแต่
เศร้าวิญญาณผ่
1299
1
0
หน้าส่วนตัว
