แก้วประเสริฐ
** อนิจจาตัวเรา **
ทุกวันนี้เปรียบได้คล้ายไม้ผุ
มิบรรลุเป้าหมายทำลายหวัง
ก่อกำเนิดหลากสิ่งไม่จริงจัง
ดั่งทรายพังครั้งก่อสร้างเจดีย์
สิ่งที่หวังมลายไม่ล้ำเลิศ
ยากจะเชิดชูหน้าหาศักดิ์ศรี
เพียงแค่ปองสนองหม่นชีวี
ดุจสุรีย์แตกคงเป็นผงควัน
โอ้ดาวเดือนยังส่งพะวงแสง
ราตรีแห่งรัตติกาลแปรผัน
ดั่งชีวิตหมั่นสู้เพียงละวัน
แสนปลุกฝันแค่สิ่งอิงชีวา
ยากยิ่งหาผู้ใดเข้าใจได้
คิดฝันใฝ่ไม่กล้ามาสู่หา
ยิ่งคิดติดอยู่แห่งกาลเวลา
คงจะมาหัวร่อล้ออกดวง
ดุจนกน้อยลอยฟ้าบินระลิ่ว
แม้นจะหิวยังสู้เพื่อสู่สรวง
สิ่งเรืองรองปองสิ้นใยยวง
มิลุล่วงความหมายในใจเรา
หน้าส่วนตัว
1264
18
0
