-
เส้นทางไกลทอดยาวยามหนาวล่วง
กลางริ้วรวงข้าวหลงจากดงไสว
ตื่นมารับอมฤตรสหยาดหยดไพร
กลางกลิ่นอายแดดใหม่ในรุ่งราง
เป็นแดดอ่อนเหลืองอุ่นเคล้ากรุ่นหอม
พร้อมกลิ่นอายพะยอมยามฟ้าสาง
จากพลบค่ำบานพรายรายริมทาง
สู่ดื่นดึกอ้างว้างกลางคืนคราว
ได้ยินไหมเสียงเพรียกสำเหนียกนก
ยามโผผกคืนคอนตอนสิ้นหนาว
นอนละเมอสิ้นหวังกลางค่ำยาว
จนรุ่งเช้าแดดอ่อนย้อมเรือนรัง
จึงจรสู่เส้นทางระหว่างเนิน
มาเพลิดเพลินรวงข้าวหลงไร้กรงขัง
ที่ชูช่อล้อลมตรมตอซัง
จนระฆังดังแว่วจากแนววัด
แล้วแตกพรูหรู่ตรงสู่ดงโบสถ์
อันสันโดษเก่าคร่ำลำไผ่ดัด
เพียงเสียงสวดแว่วเปรยลมโบยพัด
สงบสงัดงดงามนิยามธรรม
ข้าวก้นบาตรจึงหว่
1779
23
0
หน้าส่วนตัว
