ในยามที่ใครๆมีปัญหา ฉันคือที่พึ่งพาและปลอบขวัญ ในเวลาที่ใครๆทะเลาะกัน ฉันคือคนคอยประสานความเข้าใจ ในยามที่ใครๆมีความทุกข์ ฉันช่วยสร้างความสุข ช่วยแก้ไข เมื่อมีคนสับสน กระวนกระวาย ฉันก็เป็นกำลังใจ คอยแนะนำ แต่พอตัวฉันเองมีปัญหา กลับไม่มีปัญญา...ช่างน่าขำ ที่เคยปลอบคนอื่น หมื่นล้านคำ มันไม่ทำให้ดีขึ้นได้...ไม่มีสักคำ.