เวิ้งว้างที่ปลายขอบฟ้า อยากเดินเข้าไปหาแต่ไปไม่ถึง ห่างไกลเกินรั้งดึง เหมือนใครคนหนึ่งในหัวใจ เส้นขอบฟ้าตรงหน้า เป็นเพียงภาพมายาให้อ่อนไหว ให้มองเห็น ให้อุ่นใจ แต่ไม่อาจคว้าไว้ใกล้ๆตา เธอ...คนดี เป็นเพียงความหลอกลวงที่มีเหมือนขอบฟ้า คนมองอย่างฉันจึงได้แต่รินน้ำตา เพราะฝันลมๆว่าสักวันขอบฟ้าจะมีจริง