กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
*โอ้ดวงดาวเจ้าเอ๋ยเจ้าเคยไหม
ที่หัวใจจงรักสลักมั่น
ทุกนาทีร้อยคืนล่วงหมื่นวัน
เหมือนว่าฉันจะด่าวดิ้นจนสิ้นใจ
*ด้วยแอบรักใครนั้นคอยฝันเฟ้อ
เพียงแต่เธอไม่รักกลับ ฟ้าหลับไหล
ดั่งธาราร้างแล้งแห้งขอดไป
ฤา ต้นไม้ยืนเดี่ยวให้เปลี่ยวทรวง
*อยากให้รู้...ว่ารักแสนภักดิ์ยิ่ง
เพียงหนึ่งหญิงในแสนจากแดนสรวง
หนึ่งในล้านวาดฝันถึงจันทร์จวง
ไม่คิดลวงหลอกล่อ ละออเลย
*นั่งพินิจคิดไปจนไหวหวั่น
อกจะพรั่นเพียงใดใคร่เฉลย
ร้อยชั่วโมงโยงข้ามถึงทรามเชย
คนคุ้นเคยหยอกเย้าคลายเหงาตรม
*โอ้ยามรักแรงร้ายกลับกลายพิษ
ทำชีวิตทุกขณะเศร้าสะสม
จะหลับตาคราใดฝันได้ชม
อกระบมเพราะฝันทุกวันคืน
*ไม่อาจเป็นเช่
1823
41
0
หน้าส่วนตัว
