Saran
อยู่ท่ามกลางราตรีอันมืดมิด
หนึ่งชีวิตหนึ่งใจไร้ความหมาย
ไม่มีเธอคนดีเคียงข้างกาย
อยู่ชิดใกล้เหมือนครั้งเมื่อวันวาน
สายลมหนาวพัดผ่านสั่นสะท้าน
ราตรีกาลวังเวงชวนหวั่นไหว
ค่ำคืนนี้อ้างว้างไม่มีใคร
เหน็บหนาวใจสุดแสนทรมาน
แหงนมองฟ้าเห็นดาวสกาวใส
ส่องไสวบนนภาสีประสาน
พลันเปลี่ยนไปเป็นใบหน้าเจ้านงคราญ
ส่งยิ้มหวานลงมาจากฟ้าไกล
แม้ราตรีไร้ซึ่งแสงสว่าง
แสงกระจ่างจันทร์เพ็ญลบเลือนหาย
แต่หัวใจยังมีรักอยู่ไม่วาย
ม่านดาวคลายแปรผันเป็นหน้ามน
ก่อนจากลาได้ฝากใจไว้ที่เจ้า
ฝากนงเยาว์ช่วยดูแลสักหน
จากมานี้พี่จะเร่งสร้างตน
จนถึงวันที่เราต่างพบเจอ
1354
1
0
หน้าส่วนตัว
